Woensdag 30 juli
Het zoeken naar een plek voor de nacht was niet meegevallen. Uiteindelijk vonden we iets wat voor “camping” door moest gaan vlak langs een redelijk drukke weg. We waren door het drukke verkeer al weer vroeg wakker. We ontbijten dus ook vroeg, en gaan dan weer snel op pad. We rijden naar de Crossraguel abbey. De abbey ligt in een mooi landschap. Misschien is het landschap zelfs meer de moeite waard dan de abbey. Dan gaat de rit naar het Galloway forrest park. We volgen hier een wandeling door een mooi oud bos, met vele bemoste bomen, paddestoelen, kleine stenen muurtjes, en we struikelen bijna over een kikker. We zijn alweer zo’n beetje op de terugweg naar de camper als ik op nog geen vijf meter afstand een aalscholver zie zitten op de bovenkant van een afgebroken boom. Het beest heeft ons in het begin niet eens in de gaten. Dan ziet hij ons. Even nog twijfelt hij om vervolgens zijn vleugels uit te slaan en het hazepad te nemen. We hebben de tijd dat we de aalscholver konden aanschouwen nauwkeurig kunnen
klokken. Hij blijft “de tijd die je nodig hebt om je camera paraat te hebben min 2 seconden” zitten. Oké, geen foto, maar wel het mooiste gedeelte van de wandeling. De rest van de wandeling houd ik mijn camera paraat, maar de vogel is gevlogen. We rijden weer een stuk verder naar het zuiden, en vinden in een klein doodlopend weggetje een mooie overnachtings plaats. Als we een uurtje staan komt de eigenaar van de boerderij even verderop langs met zijn tractor. We vragen nog even toestemming om daar te blijven, en hij vindt dat geen probleem. We mogen zelfs op zijn erf gaan staan als we willen, maar we staan hier eigenlijk wel goed. Dan zie ik een tweehonderd meter verderop een koe staan. Bertha zullen we maar zeggen. Bertha staat aan de verkeerde kant van het hek, dat wil zeggen op straat. Ik vertel het aan de boer, en hij zegt dat dit zijn meest sportieve koe is. Bertha kan namelijk als enige uit zijn hele kudde over het hek heen springen. Hij probeert met zijn tractor Bertha weer terug de wei in te jagen, maar Bertha is de boer keer op keer te snel af. De boer heeft nog een afspraak, en omdat de Bertha schijnbaar nooit ver weg loopt besluit hij het later nog eens te proberen. Een half uur later komt een vrachtwagen claxonnerend onze kant in, met voorop Bertha. Vlak voor onze camper gaat Bertha voor de vrachtwagen opzij. Daar sta ik dan, oog in oog met Bertha. Ik waan mijzelf even John Wayne. Ik zet het hek van de wei open, en alsof ik nooit anders gedaan heb dirigeer ik Bertha het hek door. Achter Bertha sluit ik het hek. De koe is gevangen. Yihaaaa…… Dan nog het moeilijkste stuk. deze wei is redelijk groot en wordt als hooi opslag gebruikt. Bertha zou wel willen, maar mag hier niet blijven. Ik loop door de wei, en zet het andere hek open dat toegang geeft naar de wei waar Bertha’s vriendinnen al vol verwachting op wat gaat komen staan te kijken. Bertha verschanst zich tactisch achter een paar hooibalen, maar uiteindelijk blijkt ze niet opgewassen tegen John (Gerry) Wayne, en kan ik het hek achter Bertha sluiten. Yihaaaa…..
Donderdag 31 juli
We vertrekken weer om de Sweetheart abbey te bezichtigen. We hebben net een 250 meter gereden, en wie staat daar in de berm op haar gemak de bloemetjes te verorberen? Juist, Bertha. Omdat ik het idee heb dat het geen zin heeft om weer John Wayne te spelen rijden we Bertha voorbij. Yihaaa…..
Een zestig kilometer verderop staan we bij de ruïne van Sweetheart abbey. Een hele mooie ruïne met in het centrum een onecht groen mooi gemaaid stuk gras waar de Arena jaloers op kan zijn. Even verderop bezoeken we een oude watermolen, en dan is het weer tijd om verder te rijden. Nadat we even wat gegeten hebben besluiten we alvast richting Hull te gaan rijden. Het weer is slechter geworden, en eigenlijk hebben we alles gezien wat we wilden zien. We hebben al enkele kilometers gereden, als we van gedachten veranderen. Op de kaart staat een stukje uit de route het Caerverlock castle, en in de buurt een wildlife park.
Als we aankomen bij het kasteel valt de regen met bakken uit de hemel. Dit tezamen met windkracht 10 doet ons vermoeden dat dit het slechtste plan was gedurende onze vakantie….. Het tegendeel blijkt. De ruïne van de abdij is erg mooi. De muren zijn groen uitgeslagen, en de mooie rondingen van de haarden, en de versieringen van de muren zien er nog goed uit. Bovendien sta je in de ruïne bijna overal uit de wind, en zonder die wind valt ook de regen erg mee. Had ik al verteld dat Schotten over het algemeen aardige mensen zijn. Die wij gesproken hebben in ieder geval wel. Overal een vriendelijke lach, en beleefd antwoord op al onze vragen. Ook de man bij het Caerlaverock castle mag zich in het rijtje van aardige Schotten voegen. Aan onze tongval hoort hij meteen dat wij Nederlanders zijn. Jarenlange ervaring in de toeristen industrie heeft hem dit geleerd. In de avond rijden wij voor het eerst deze vakantie een camping op. Na drie weken zoeken naar geschikte plekjes heb ik hier geen energie meer voor. De camping waar we langs komen gereden nodigt dan ook erg uit om af te slaan. Terwijl ik bij de auto wacht, handelt Ans de formaliteiten bij het kantoortje af. Ik hoor achter mij een vader aan zijn dochter uitleggen hoe onze camperunit kan worden gescheiden van onze pick-up. Ze lopen verder, en de 2 kleine dochtertjes blijven de camper bekijken. Had ik dat trouwens al verteld. We zijn hier in Schotland bijna een toeristische attractie geworden. Verschillende keren gebeurde het wanneer wij de camper geparkeerd hadden dat mensen naar ons toe kwamen en wilde weten hoe onze combinatie van Pick-up met camper werkte. Als wij na een wandeling terug kwamen bij de camper stonden er vaak mannen (Bijna altijd waren het mannen) vol bewondering aan elkaar te vertellen hoe alles werkte. Gisteren kwam een man met ons praten over hoe geweldig hij de combinatie vond, en of het goed was dat hij de “misses” er even bij mocht halen om het te laten zien, en alsof dat nog niet genoeg was, zag ik vanmorgen iemand die onze camper fotografeerde. Maar goed, morgen gaan we dus naar Hull, en zaterdagmorgen staan we dan weer in Rotterdam. Het einde van de vakantie is dus duidelijk in zicht. Al met al is het een fijne vakantie geweest. Volgend jaar gaat de reis naar………..?????