25 augustus
04:05, mijn tweede wekker loopt af. De andere die om 04:00 af had moeten lopen heeft het vertikt. Maar goed dat ik altijd een extra veiligheid inbouw, en niet vertrouw op 1 apparaat. Maar goed, iets over vieren staan we langs het bed. Omdat op een camping alles nogal gehorig is, en we de mensen niet willen storen in hun diepe slaap gaat alles op fluistertoon. De spullen hebben we gisteren al gepakt, dus het is nu een kwestie van ontbijten en vertrekken. Om 05:00 zitten we op het station van Täsch. Om 05:15 komt de taxibus aangereden die ons op dit tijdstip als er nog geen treinen rijden naar Zermatt gaat vervoeren. De rit gaat rustig over het donkere weggetje tussen Täsch en Zermatt, en een 400 meter voor het station worden we uit de taxi gezet. Die mag hier niet verder rijden, maar die 400 meter hebben we tevoet zo afgelegd. Ruim op tijd zitten we in de trein, die vooral door oude van dagen gevuld is. Een 30 excursie gangers zijn er dus 28 meer dan ik had verwacht voor deze zonsopkomst op de Matterhorn toer. De lampen in de trein gaan uit om er voor te zorgen dat we een goed uitzicht hebben naar buiten. Eerst zien we Zermatt in het donker liggen. Een leuk tafereeltje met al die straatverlichting en diversen aan neon licht. Al snel komt de Matterhorn in beeld. Zo vroeg in de ochtend straalt de berg een zekere rust uit. Om de oude van dagen voor te zijn, sta ik op voordat de trein het station van de Gornergrat in rijdt. Als ik om kijk en al die mensen zie zoeken naar hun kaartjes waarmee je toegang krijgt tot het station ben ik blij dat ik daar niet bij aan hoef te sluiten. Maar goed, geduld is ook niet mijn beste deugd.
Tegen de tijd dat iedereen binnen is heb ik al enkele opnamen gemaakt. Onze reise fuhrer beslist echter dat we naar een ander uitkijkpunt moeten. Braaf loop ik achter hem aan, om te zien dat je vanaf hier de Matterhorn enkel ziet met in de voorgrond twee grote hijskranen die hier worden gebruikt om het hotel te renoveren. Het uitzicht naar de andere kant is wel mooi, dus ik gebruik mijn tijd hierboven om andere bergen en luchten te fotograferen. Als de reise fuhrer dan ook nog de geschiedenis van de alpen begint te vertellen terwijl achter de hijskranen de Matterhorn langzaam rood kleurt is hij me toch echt kwijt. Ik loop snel naar beneden, maar tegen de tijd dat ik een mooi punt heb bereikt is het rood al weer verdwenen. Dat wordt dus weer photoshoppen. De luchten worden steeds mooier als de reise fuhrer besluit dat het nu toch echt tijd wordt om weer in de trein te stappen om een station lager het ontbijt te gaan nuttigen. Ik zwaai nog een keer om aan te geven dat hij dan maar zonder ons moet gaan. Hij probeert nog een keer door ons te vertellen dat we dan echt geen ontbijt krijgen, maar krijgt mij niet overtuigd om in te stappen.
De rust keert weer terug op de Gornergrat, en we hebben het rijk alleen met nog een paar andere mensen die een zonsopkomst prefereren boven een ontbijtje. Om ons uitzicht nog wat mooier te maken, maken enkele steenbokken hun opwachting. Ze zijn weliswaar ver weg, maar poseren verder gewillig.
Dan wordt de rust wreed verstoort door de mannen van de bouw die het hotel gaan renoveren. Ik denk dat als je dan toch in de bouw werkt, dit een van de leukere werkplekken is. We kopen ons eigen ontbijtje in het net geopende winkeltje, en nemen de volgende trein naar een lager gelegen station om zelf te gaan wandelen. We wandelen naar “het” meertje van waar de meeste foto’s van de Matterhorn voor ansichtkaarten gemaakt wordt. Dan proberen we de weg te vinden naar de ……..hut. Dat valt nog niet mee, maar na twee keer een verkeerd pad te hebben gekozen zitten we toch goed. De weg naar de hut gaat over een gletsjer, en aangezien we beide geen “goede” gletsjer ervaring hebben besluiten we niet verder te gaan dan de gletsjer zelf. Vlak voor de afslag naar de hut gaan we een stukje de andere kant in, waar we de zwarte gletsjer aan kunnen raken. We blijven hier even hangen, en dalen dan af richting gletsjer onderweg naar de Monta Rosa hut. Hoe lager we komen, hoe minder van de gletsjer we te zien krijgen. Aangezien het ook al wat later op de dag wordt, besluiten we om te keren en met de trein terug naar Zermatt en vervolgens Täsch te rijden. Dood moe, maar voldaan zijn we om 18:00 uur terug op de camping.
26 augustus
Vandaag lassen we even een echte rustdag in. De wandelingen van de afgelopen dagen beginnen hun tol te eisen. Voor de middag staat er enkel relaxen op het programma. Ik neem het laatste deel van De donkere toren van Stephen King maar weer eens ter hand. Nog 80 bladzijden, en het zevende deel van de serie is eindelijk uit, en dan zal ik weten hoe het verhaal eindigt. Het einde is een echt Stephen King einde, en inmiddels is het bijna 13:00. Tijd dus om wederom de trein naar Zermatt te nemen. Vanuit Zermatt nemen we de gornergrat baan naar Riffelalp. In Riffelalp beginnen we aan een wandeling door de bossen terug naar Zermatt. De hele route bestaat enkel uit afdalen, dus echt zwaar is het niet. Maar omdat we de afgelopen weken toch heel wat meer hebben gelopen dan we eigenlijk gewend zijn, krijg ik niet echt tempo in de benen. Door het fotograferen onderweg “verspillen” we ook nogal wat tijd, zodat we uiteindelijk toch pas weer om 18:00 uur in de trein terug naar Täsch zitten. Wederom vermoeid komen we op de camping terug.
Als ik later op de avond nog even naar het centrum wandel om geld te pinnen zie ik de mooiste zonsondergang in Zwitserland tot nu toe. Echt genieten dus.