18 augustus

Na het ziek zijn van gisteren, valt het me vandaag mee. Ik voel me redelijk normaal. Ik heb een beetje moeite met op gang te komen, maar dan kan ik er weer vol tegenaan. Vandaag gaan we met de kabelbaan naar First, en vanaf First gaan we wandelen naar het meer Bachalpsee. De wandeling gaat door Grindelwald naar het stationnetje van waaruit de kabelbaan vertrekt. Omdat we nog niet weten hoe we uiteindelijk terug komen nemen we een enkele reis naar First. (15 ZFR PP). Ook hier geld dat we niet de enige waren die op het idee waren gekomen hierheen te komen. Het pad is druk met wandelaars. Wat erg opvalt in Zwitserland is het aantal Aziaten die hier vakantie vieren.
Het is niet zo druk als op de Jungfraujoch, maar we moeten toch regelmatig vragen aan de wandelaars of we er even langs mogen. Op de meest onmogelijke plekken staan ze plots recht voor je neus stil. Onderweg naar het meer stoten we op een flinke kudde koeien. Zoals we al gewend waren van een camping in het begin van onze vakantie waar een aantal koeien stond, zijn ook deze exemplaren uitgerust met een prachtige luide bel. Hierdoor ben ik iedere keer eerst in de veronderstelling dat de ijscoman langskomt. Maar goed, een kudde koeien is ook leuk. Voorzichtig begeef ik mij tussen de logge goedzakken. Ze laten zich gewillig fotograferen, al ben ik er af en toe niet helemaal zeker van. Sommige komen wel erg dichtbij, en proberen met hun tong de camera te pakken te krijgen. Een andere neemt een lange lik over mijn blote onderbeen, terwijl weer een andere heftig nee schud. Als van mijn ene camera het rolletje vol is, en de uitdaging er een beetje uit is loop ik weer terug naar het pad, en gaan we verder richting het meer. Tegen de tijd dat we bij het meer aankomen is er van de blauwe lucht van vanochtend weinig meer over. De temperatuur daalt snel, en de jassen worden weer tevoorschijn gehaald. Hoe sommige mensen het in hun hoofd halen om hier toch rond te lopen met enkel een korte broek en een T-shirt vind ik onbegrijpelijk. Zonder rugzak, of wat voor bagage dan ook lopen ze hier rond.
De lucht trekt nu echt dicht, en achter het meer ziet de lucht er zwart dreigend uit. De lange wandeling die we gepland hadden komt te vervallen, en dus lopen we terug naar het station bij Frist. Donkere zwarte wolken, voorafgegaan door sommige spierwitte welke nog door de zon beschenen worden wisselen elkaar in snel tempo af. De zwarte bergen, bedekt met witte sneeuw, omgeven door donkergrijze wolken maken het tafereel erg kleurloos, maar wel magnifiek om te aanschouwen. Net voor de bui, we hebben dan al enkele donderklappen gehoord, en enige druppels op ons neer voelen vallen, zijn we bij het station. We kopen weer twee maal een ticket ter waarde van 15 ZFR pp en dalen weer af naar Grindelwald. Al tijdens de tocht naar beneden krijgen we een paar kleine buien over ons heen. Af en toe laat een windvlaag de gondel enigszins schommelen. Beneden in Grindelwald rest ons niks anders dan de regenjassen tevoorschijn te halen. Het regent niet hard, maar wel constant. We bekijken nog enkele kleine winkeltjes in het drukke winkelstraatje van Grindelwald. Het natte asfalt van de wegen glimt ons tegemoet. Vanaf hier gaat het alleen nog maar bergafwaarts naar de camping. Een rustige wandeling dus. Eenmaal terug op de camping is het regenen gestopt.

19 augustus

Ondanks de slechte vooruitzichten, begon de dag vanmorgen met een mooie blauwe lucht. Omdat we het zonde vinden om met mooi weer te moeten gaan rijden, maken we eerst nog een wandeling naar de gletscherschlucht in Grindelwald. Een tip van de buren lijd ons door een bos in plaats van over een asfaltweg. Een rivier waar we moeten oversteken hangt vol met damp, een prima reden om de camera tevoorschijn te halen. Een paar honderd meter verderop is het echter nog veel mooier, en weer komt de camera uit de tas. Ik maak enkele beelden, alvorens onze tocht voor te zetten naar de gletscherschlucht. Via de camping hebben we een kortingcoupon, waardoor we voor slechts 12 ZFR binnen mogen. Een houten wandelpad is met ijzeren spanten bevestigd aan de wand van de kloof. Zonder dit pad was het onmogelijk de kloof binnen te gaan. Op plaatsen waar het onmogelijk is een brug te bouwen is een tunnel in de wand gehakt. Het water dat door de kloof stroomt is bruin, maar op zich heeft dat wel zijn charme. Helaas eindigt het begaanbare pad op een plek waar we nog net het onderste stuk van een waarschijnlijk mooie waterval zien. Er rest ons niets anders dan om te draaien.
Om 14:00 verlaten we de camping Nordeigerwand, en rijden naar Kandersteg. De luchten voorspellen niet veel goeds, maar het is in heel Zwitserland niet anders. In Kandersteg vinden we al snel een camping.

20 augustus

Rond 07:00 uur worden we wakker, en als we buiten kijken ziet het er maar somber uit. Maar we hebben geen zin om ons heel de dag te gaan vervelen in de camper, en vertrekken dus rond 08:00 uur naar het station om met de bus naar Selden te gaan. Vanuit Selden is een wandeltocht te maken naar de voet van een gletsjer, en omdat we beide aan gletsjers niet goed weerstand kunnen bieden staat dat vandaag op het programma. Met de eigen wagen is Selden geen optie. De maximale doorrijhoogte is 2.30 meter, en om onze camper van de pick-up te halen is ook niet ideaal. Bovendien is de weg naar boven een eenrichtingsweg, die elk half uur van richting veranderd.
Bij de bus aangekomen blijkt het dat we eigenlijk hadden moeten reserveren. De chauffeur maakt hier echter geen probleem van, en voor 40 ZFR krijgen we twee retourtjes Selden. De bus heeft wel enigszins vertraging omdat een groep van 13 vrouwen nog onderweg is, en vast zit in een file. Vanwege het wisselende eenrichtingsverkeer heeft de chauffeur enorme haast als de vrouwen uiteindelijk 15 minuten te laat aankomen. In Selden aangekomen hangt de bewolking erg laag, en zien we deze langzaam tegen de bergwand omhoog trekken. Een prachtig gezicht. De bomen tegen de steile wanden zijn vaak maar nauwelijks te zien. We lopen in de richting van de gletsjer, en passeren drie hotels, welke van oktober tot mei zijn gesloten. Het is hierboven gewoon te koud om te overwinteren. Onderweg worden we hartelijk begroet door drie biggetjes die hier vrij rondlopen. Nieuwsgierig komen ze onze kant op. Zodra wij de interesse een beetje verliezen in deze roze wezentjes, lopen we weer verder. Al snel begint het pad te stijgen, en te stijgen, en te stijgen. Het is een erg vermoeiende klim, en eigenlijk krijgen we er niets voor terug. Aan alle kanten zijn we ingesloten door mist. We horen water ruisen, en we vangen een glimp op van een kudde schapen. Zonder de schapen te zien wisten we ook wel dat er veel zaten. Het pad omhoog wordt door de schapen gebruikt als openbaar toilet. Nergens ligt schapenpoep, behalve op het pad. Uiteindelijk is het onmogelijk om op het pad te lopen zonder in de poep te stappen. Als we eenmaal aan het stijgen, de poep en de mist gewend beginnen te raken begint het ook nog eens te regenen. Het is jammer van de twee uur die we continu omhoog moesten lopen, maar we besluiten om te draaien. Een uurtje later zitten we weer gewoon onder de wolken, en hebben nu enkel nog last van de onophoudelijk vallende regen. We kunnen ons wel een voorstelling maken van hoe het er hier uitzal zien bij mooi weer. Aan enkele bomen hangen kleine trosjes met rode bessen. Als we ze een beetje nader bestuderen zien we dat er bijen tussen in zitten, om te schuilen voor de regen. Ze zijn erg sloom, en laten zich met gemak op de foto zetten. Na nog een uurtje lopen zijn we terug bij de bushalte bij hotel Gasterntal. Omdat we nog een uur moeten wachten doen we ons tegoed aan een erg sterke goulashsoep, die rijk is gevuld met allerlei groenten en veel vlees.
Precies op tijd arriveert de bus, en we rijden mee naar beneden. Omdat de bus nu verder leeg is hebben we een prachtig uitzicht op de route van deze weg, die ook zeker de moeite waard is van een wandeling. (bij mooi weer).
Rond 18:00 komen we terug bij de camping waar we snel uit onze natte kleren gaan, lekker douchen en nog een kleine maaltijd genieten.