13 augustus

Vannacht is het begonnen te regenen. Geen geplens of zo, maar zachtjes tikkende regen die de hele nacht zou blijven duren. Ik was nog wakker genoeg om snel de stoelen binnen in de camper te zetten. Helaas was het met de was een beetje anders gegaan. ’s Morgens droop die dus aan het rek. De wandeling naar de nabijgelegen waterval werd geannuleerd, en we reden in plaats daarvan richting Reichenbachfallen bij Meiringen. Met een kabeltreintje kwamen we tot aan de voet van de waterval (7ZFR PP). In de Roman kwam Sherlock holmes hier aan zijn einde in een gevecht met zijn aartsrivaal Mortimer. Een ster aan de wand markeerde de plek waar dit gebeurt moest zijn. We klommen de steile wandelweg omhoog om aan de top van de waterval te komen. De benen voelde nog wat vermoeid van gisteren, maar uiteindelijk wisten we de top te bereiken. Na mezelf een tijdje fotografisch te hebben uitgeleefd, gingen we verder, en al snel daalde we weer af naar het plaatsje Meiringen, alwaar we in de auto stapte om de 1,5 kilometer verderop gelegen Aareslught. Een kloof met wanden die wel tot 180 meter hoog rezen, water met een diepte van 5 meter, en vernauwingen van af en toe een meter. ( 7ZFR)De kloof was geheel voorzien van loopbruggetjes, omdat het anders onmogelijk zou zijn geweest hier te komen. Aan het eind van de kloof restte ons niets dan om te draaien. De kloof was mooi, maar nergens spectaculair. Natuurlijk speelde ook het weer hierin een rol. De hele dag was grijs geweest.
In de avond reden we terug om een plekje te vinden voor de nacht. Helaas, zijn tot nu toe de wildkampeer plekjes in Zwitserland dun gezaaid, en de plekjes die we vonden hadden niet echt iets uitnodigend. Na een tijdje voor niets rondgereden te hebben draaide ik de auto in de richting van een bordje “Camping” Een stuk verder weg dan we hadden verwacht vonden we camping Derfli, (34 ZFR). Een mooie kleine rustig gelegen camping. Rond half negen brak hier zelfs nog even de zon door, die de toppen van de bergen enigszins rood kleurde.

14 augustus

Vannacht om 03:00 uur keken we buiten naar een volledige sterrenhemel. Geen wolkje belemmerde ons zicht. Bij het ontwaken was alles weer dichtgetrokken. Nadat we de camping achter ons hadden geladen brak al snel de zon weer door. Even later hadden we een dak van blauwe lucht.
We stopten bij een hotel waar de wandeling begon naar de Giessbachfällen. Een mooie maar nergens spectaculaire waterval welke we via het aangelegde pad naar boven toe volgde. Aangekomen bij het hoogste punt werden we verrast door een buitje. De regenjassen werden tevoorschijn gehaald, en langzaam begonnen we met de afdaling via een ander pad. De regen maakte de stenen van het pad erg glad, waardoor we erg moesten opletten om niet uit te schuiven.
Bij de camper werden eerst even pannenkoeken gebakken, alvorens we verder reden richting Interlaken. Vanaf daar ging de weg naar de Beatushöhlen. Het was een hele speurtocht, want niemand had de moeite genomen om op enigerlei aan te geven hoe daar te geraken. Een ANWB gidsje dat we bij ons hadden bracht uitkomst. Helaas zouden we de grotten niet van binnen gaan zien. Aangekomen op de parkeerplaats stond de entree prijs, 17 ZFR PP, of tewel 10,2 Euro, wat dan weer gelijk staat aan 22,48 gulden. Op zich is dat dus maal twee (44,96) veel geld voor een rondleiding van iets minder dan 50 minuten, maar het bordje “verboden te fotograferen” maakte mij eigenlijk eigenlijk wel een stuk chagrijnig, waardoor ik gelijk geen zin meer had in de rondleiding. Een belachelijke regel, want het zou de gids afleiden!
We zetten de tocht dus maar voort naar Grindelwald. Omdat we vanaf hier het een en ander willen gaan ondernemen besloten we om maar een camping te gaan zoeken. We stonden nog maar een paar minuten op onze plek, of de eerste bui diende zich al aan. Wel bijzonder om de wolken op je af te zien komen in de bergen. Een paar fikse donderklappen maakte het spektakel helemaal compleet. Ik kijk nu naar buiten, door de aangeslagen ramen van de camper, en kijk uit over een trieste natte camping. Het sanitair is echt goor. Waarschijnlijk hebben de honderden mountainbikers die de Eiger mountainbike 2005 gereden hebben en zich hier hadden neergestreken op de camping de hand in. Toiletpapier lag dwars door de toiletten, en de grijze tegelvloer was nog slechts op enkele plekken door de dikke modderlaag zichtbaar.

15 augustus

Het heeft zowat de hele nacht geregend, en vanmorgen ging dat gewoon door. Het is nu 19:45, en het is vandaag geen moment droog geweest. Buiten lopen mensen met paraplu’s, de warme ontspanningsruimte zit vol, en de wasdroger maakt overuren. Buiten is weinig te zien. Aan de overkant van het dal zien we tussen de groene weide enkele chalets staan, welke af en toe door dikke witte wolken aan ons zicht worden onttrokken. Af en toe zien we boven het dorpje uit de witte punten van de vers besneeuwde bergen. Volgens onze buren waren die toppen gisteren nog groen. Vannacht is er vanaf een 1800 meter hoogte sneeuw gevallen.
Een voordeel van dit type weer is dat ik ben gaan lezen in het laatste deel van “De donkere toren” van Stephen King. Dit zevende deel is tevens het slot, zodat ik hoop voor het einde van de vakantie eindelijk weet hoe dit verhaal afloopt. Al hoop ik eigenlijk dat het weer zo goed wordt dat ik daar niet meer aan toekom! Vanmiddag hebben we een spelletje Catan gespeeld, waarbij we een uitbreiding hebben aangeschaft waardoor je om te winnen 13 punten moet halen. Ik heb gewonnen met 13-8. Geen leuke overwinning, omdat ik vanaf het begin op een te ruime voorsprong kwam waardoor het niet meer ging over wie er won, maar over wanneer ik won.