Aurora Borealis als mijn verjaardagskado 11 september
Buiten ruisen de golven van de oceaan, geholpen door de harde wind die in mijn oren suist. Een stukje boven de mij omringende bergen weet een bijna volle maan de duisternis te verdrijven. In de camper is het koud. Het warme water van het zwembadje lonkt, lokt mij naar zich toe. Eigenlijk wil ik morgenvroeg gaan zwemmen, maar mijn weerstand is snel gebroken.
Als ik de deur naar het zwembad open loopt net de laatste bezoeker naar buiten. De luxe van een warme kleedkamer, een naar keuze warme of hete douche zijn na zes weken in de camper luxe artikelen geworden waardoor ik intenser geniet van de warmte van het water dat over mijn lijft glijd.
Buiten waait nog steeds een koude harde wind. De vier meter naar het trapje van het zwembad zijn dan even een beproeving. Die beproeving vervaagt snel zodra ik mezelf onderdompel in het warme water.
Op mijn aanwezigheid na is het zwembad verlaten. Zachtjes drijf ik op mijn rug in het water, met geen geluid behalve die van mijn hartslag en mijn ademhaling. Ik kijk naar de maan en vraag me af wat een mens nog meer wensen kan.
Een dun baantje groen licht ontstaat vanuit het niets aan de hemel boven mij. Aurora Borealis, mijn ballerina is terug. Mijn eerste reflex is om het water te verlaten en te gaan fotograferen. Dan bedenk ik mezelf de situatie waarin ik mij bevind. Een door de maan verlichtte avond, een heerlijk warm privé zwembad en de mooiste lichtshow die ik ooit in mijn leven zal zien. Vanavond geen foto’s van de aurora. Vanavond moet vooral een mooie herinnering worden.
Vanavond is de Aurora Borealis hier alleen voor mij. Vlammend schieten de groene stralen over de hemel, gordijnen van groen met een vleugje rood dansen recht boven mij. Exploderen hemelvullend. Als het licht aan de ene kant dooft komt het aan de andere kant weer tot leven. Ik wordt verbaasd, ontroerd en overweldigd. Niet perse in die volgorde, maar soms alle drie tegelijkertijd.
Aan dit perfecte moment mankeert slechts één ding om mijn geluk compleet te maken. Op deze speciale dag mis ik Ans extra veel. Wat zou het mooi geweest zijn als zij nu ook hier kon zijn zodat we samen van dit moment konden genieten. Ik begin de dagen tot we weer samen zijn al af te tellen.
Als de aurora uitdooft stap ik uit het water, neem een douche en loop rustig terug naar de camper. In de verte zie ik nog vaag de contouren van Aurora Borealis. Eén foto dan als afscheid.