Oktober 2004
Bij Myvatn is de temperatuur ’s-Nachts gedaald tot ruim 30 graden onder nul. Þorleifur verwacht een strenge winter. Het doel van mijn verblijf in IJsland, het bezoeken van deels bevroren watervallen lijkt te kunnen gaan lukken. Helaas is het nog even afwachten omdat het voor mij pas eind februari mogelijk is om de reis te boeken.
Januari 2005
Eind januari. De temperaturen zijn nog steeds ver beneden nul. De knoop wordt doorgehakt, en diezelfde dag is zowel de vlucht geboekt, de auto gereserveerd en de slaapzak accomodatie vouchers zijn besteld. De foto apparatuur wordt nog aan een laatste check onderworpen. We zijn er klaar voor.
6 Februari 2005
De laatste weerberichten vanuit IJsland zijn alarmerend. De dooi is ingezet. In het binnenland wil het nog wel vriezen, maar over het algemeen is het regen en mist dat de klok slaat. We willen de reis niet meer annuleren. We gaan toch!
20 Februari 2005
Een kwartier voor landing merken we dat het vliegtuig aan hoogte verliest. We hebben zowat de hele reis boven een prachtig wit wolkendek gehangen, en zijn blij dat we nu snel vanuit de hoogte een blik kunnen werpen op het IJslandse vaste land. Vanuit onze stoelen 21a en 21b moeten we onze nekken behoorlijk uitrekken om door het raampje achter ons over de vleugel heen te kunnen kijken. Langzaam zakken we door de bewolking. Het duurt erg lang voordat we een blik op IJsland kunnen werpen, maar dan komt het in beeld. Het is licht, het is grijs……………, het is de landingsbaan. Het is half vier als het vliegtuig op de landingsbaan van het vliegveld op Kevlavik tot stilstand komt. We zitten gevangen in een dikke mist die als een deken over IJsland ligt. Het o zo mooie troosteloze landschap wordt aan onze blik onttrokken door deze grijze massa. Het IJsland dat ik vandaag aantref is totaal verschillend van het beeld wat ik van IJsland geschetst had. Een mooie blauwe lucht, een graad of 10 vorst, hier en daar een mooie witte wolk. De realiteit: Het zicht is ongeveer 100 meter en de temperatuur ligt rond de 8 graden boven nul. Dit alles samen is in ieder geval niet genoeg om ons goede humeur aan te tasten.Bij de douane kunnen we zo doorlopen, en even later staan we bij de bali van onze autoverhuurder Avis. Ik teken de papieren en overleg mijn creditcard. Even later staan we buiten bij een voor onze maatstaven erg luxe terreinwagen, een Suzuki Grand Vitara. Naast de luxe van elektrisch verstelbare buitenspiegels, spiegelverwarming, in de kofferbak gemonteerde stopcontacten ontbreekt ook de stoelverwarming niet. De voorruit wordt gesierd door een circa 10 centimeter lange scheur. Deze zal gedurende deze week uitgroeien tot een over de hele breedte van de ruit reikende barst.De achterbank wordt neergeklapt, en maakt plaats voor onze bagage en foto apparatuur. De eerste rit zal naar Borgarnes gaan, een plaatsje circa 80 kilometer van Reykjavik. We gaan hier een bezoek brengen aan de enige echte IJslander die onze IJslandse prikpagina op internet vaak van informatie voorziet. Bij een vorig bezoek aan IJsland was hij zelf met zijn oranje truc onderweg door de IJslandse hooglanden, waardoor wij hem misliepen. Dit keer hebben we eerst via E-mail, en later via onze mobiele telefoon ons bezoek aangekondigd.De rit naar Borgarnes is erg inspannend. Niet alleen zorgt de steeds dikker wordende mist voor veel ongemak, ook de invallende duisternis zorgt ervoor dat we tijdens de hele rit niet meer zien dat een 50 meter voor ons, en een klein stukje van de rechter weg berm.Vroeg in de avond, het is net donker arriveren we in Borgarnes. Op advies van Þorleifur hebben we onze overnachting gereserveerd in een nabij gelegen verbouwde boerderij “Bjarg”.Even later schudden we elkaar de hand en worden we welkom geheten in het huis van Þorleifur en zijn vrouw Katrin.De sporen van het favoriete vakantieland van Þorleifur zijn overal terug te vinden. Een sjaal van FC Heerenveen siert een wand, uit de speakers klinkt een lied van Cornelis Vreeswijk, afgewisseld door Doede Bleeker, de zingende eigenaar van een visrestaurant in Stavoren. Kortom Friesland roept veel warme herinneringen op bij Þorleifur. Þorleifur is ook zeker trots op zijn ontmoeting met Doede Bleeker. Bij een van de bezoeken van Þorleifur aan zijn geliefde Friesland moest ook een bezoek gebracht worden aan het Stavorense visrestaurant. “Do you know you ‘ve got a fan from Iceland?” zei Þorleifur, waarop de Friese zanger door zijn restaurant schalde, hee….. ik heb zelfs fans in IJsland!”In de keuken schuiven we aan bij een uitgebreide broodmaaltijd. De rest van de avond wordt gevuld met het vertellen van anekdotes, en het uitwisselen van informatie over zowel Nederland als IJsland. Een in het IJslands vertaald boek van Gerrit Jan Zwier ligt op de tafel.Later op de avond nemen we afscheid, en gaan naar de iets verder op gelegen verbouwde boerderij “Bjarg”.