Op 28 januari 2000 werden wij de trotse eigenaar van Pick-Up; een groene Mitsubishi L200. De auto werd nieuw aangeschaft bij onze plaatselijke Mitsubishi dealer welke later verhuisde naar Volkel. In Asten kochten we een bijbehorende camperunit. In de ruim 12,5 jaar die volgde op onze aanschaf hebben we veel plezier gehad van deze combinatie die ons thuis was gedurende de meeste vakanties die we in die tijd vierden. Zo bezochten we met deze combinatie verschillende keren Noorwegen, Zwitserland, Ierland, Schotland en waren we vaak te vinden in IJsland. Natuurlijk waren we ook vaak te vinden op kleine campings in zowel Nederland als België. De auto moest vaak stevig aanpakken. Vooral de binnenlandwegen in IJsland waren vaak een enorme aanslag op de auto, al bracht hij ons overal waar we wilde zijn. De Kjölur route, de Sprengisandur, Kaldidalur, de weg naar Kverkfjöll, Askja allemaal werd het bekend terrein voor ons werkpaard, de L200. In de 270.000 kilometer die we totaal aflegde hebben we voornamelijk veel plezier gehad. Momenten die we niet snel meer zullen vergeten, zoals die ochtend dat we wakker werden bij Namaskard en de auto verstopt was onder een pak sneeuw, of die keer dat ik wakker werd bij de Kolugil en de ramen waren voorzien van ijsbloemen, rivierdoorsteken in de IJslandse binnenlanden, kamperen onder de steeds veranderende vormen en bewegingen van de Aurora Borealis, overnachten tijdens zware stormen waardoor de camper zo op en neer zwiepte dat we het idee hadden ieder moment omver geblazen te kunnen worden. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Slechte tijden hadden we ook. In 2006 liep de motor van de auto tijdens onze vakantie in IJsland grote schade op door een los zittende bout op de Krukas.
Gevolg was dat wij onze vakantie met een Suzuki Grand Vitara en zonder camperunit moesten vervolgen, onze auto 6 weken langer in IJsland verbleef dan wijzelf, de garage bij Myvatn (Reykjalhlið) besloot ons nog flink af te zetten (gelukkig gingen ze niet lang daarna failliet) en we erachter kwamen dat de dealer waarbij we onze auto hadden gekocht het onderhoud aan onze auto flink had verwaarloosd, of zelfs in het geheel niet had uitgevoerd hoewel hij er wel voor factureerde.
We kwamen hier achter toen ik na onenigheid met onze Mitsubishi dealer besloot mijn auto voortaan bij Suzuki Markgraaff in Sint Oedenrode voor onderhoud onder te brengen. Ik zal de details besparen, maar zaken waar ik al minimaal 3 jaar over klaagde en die volgens de Mitsubishi dealer niet konden worden opgelost of zelfs hoorde bij het rijgedrag van onze auto werden hier vakkundig verholpen.
Hoe meer de auto op leeftijd kwam hoe meer kleine mankementen er bij kwamen. Begin augustus vertrokken we voor onze vakantie naar Noorwegen. Anderhalf uur na vertrek met iets meer dan 100 kilometer op de teller stond ik langs de kant van de snelweg met een lekke band. Op zich niet erg, het was zelfs mijn eerste lekke band in 12,5 jaar.
Maar het voorteken was slecht. Halverwege Noorwegen begaf een uitlaatbeugel het. Ik wist dat provisorisch te repareren zodat we toch verder konden. Gelukkig hadden we weinig regen in Noorwegen want ook de ruitenwissers werkte niet naar behoren. Hij wiste weliswaar nog keurig al het regenwater van de ramen, maar het geluid wat hij daarbij maakte ging door merg en been.
Terug in Nederland ging ik met onze auto naar de garage om uitlaat en ruitenwisser te laten repareren. Alvorens tot reparatie over te gaan (de APK stond ook weer voor de deur) liep de monteur een rondje om de auto om te kijken wat voor de APK nog meer zou moeten gebeuren. Hoe meer hij aanwees en begon te tellen hoe bleker ik werd. De kosten stonden wat mij betreft niet meer in verhouding tot de waarde die de auto nog vertegenwoordigde.
En vandaag maandag 17 september 2012 om precies te zijn om 15:30 rijd ik met onze L200 voor de laatste keer naar de garage. De auto is ingeruild voor een Peugeot 206 welke we de komende twee jaar willen gaan rijden. De camperunit houden we en over twee jaar gaan wij/garage Markgraaff op zoek naar een vervanger voor onze L200 waarvan wij met pijn in ons hart afscheid nemen.
Wat blijft zijn de herinneringen van mooie vakanties en de vele bijzondere plekjes waar wij in onze camper hebben overnacht.
