Woensdag 9 augustus 2006 Wandelen door Tasiilaq
Als we de volgende dag wakker worden is het voor de verandering slecht weer. In de ochtend hebben we nog genoeg te doen. We moeten onze spullen pakken omdat we vannacht in een ander appartement verblijven. Peter brengt ons en onze spullen naar het andere appartement. Robert benadrukt ons nog dat we gasten zijn van The Red House, en dat we enkel in het andere appartement slapen.
Het andere appartement wordt beheerd door een Deen, en de enige andere gast is een Canadees die interessante verhalen te vertellen heeft. Nadat we onze spullen in het appartement hebben geplaatst maken we nog een laatste wandeling door het dorp. Eerst bezoeken we de bank, omdat we sinds onze aankomst nog niet in de gelegenheid zijn geweest om geld te halen. Er staat een pin automaat, maar als het postkantoor gesloten is, dan kun je ook niet bij de pinautomaat komen. Het is maar goed dat we meerdere pasjes bij ons hebben, want nadat we het maximale bedrag wat op de automaat staat hebben gepind zijnde 2000 deense kronen is de limiet bereikt, en met 2000 kronen hebben we te weinig om alles van te betalen.
We bezoeken het plaatselijke museum, wat erg interessant is. Een foto reportage verhaalt de geschiedenis van het dorp dat begon aan het begin van de twintigste eeuw. Uitgestald staan sierraden, kleding en werktuigen gebruikt door de Groenlanders. Hier wordt nog duidelijker dat de Groenlanders ernstig klem zitten tussen hun eigen cultuur, en de cultuur die de Denen ze proberen op te drukken. Dat dit niet lukt, zie je aan de vele dronken mensen en het hoge zelfmoordcijfer onder de bevolking. Deze mensen hebben altijd geleefd van de jacht en visserij, en dat wordt nu in een generatie totaal op zijn kop gezet. De mensen hebben geen toekomst perspectief, en dat wordt ze ook niet geboden. Ze kunnen geld krijgen van de staat, maar dat is duidelijk niet wat de mensen willen.
We maken onze wandeling af richting bloemenvallei, en maken halt bij het kerkhof. Ook hier veel kruizen, maar geen namen. Vanwege het klimaat worden de graven bedekt met kunstbloemen. Echte bloemen zouden het hier geen dag uithouden. Wij trouwens ook niet want in deze tijd van het jaar zijn de muggen hier heer en meester.
s-Avonds gaan we weer naar The Red House waar we weer een overheerlijke maaltijd krijgen voorgezet. De Duitser die zijn tand verloren had neemt plaats aan onze tafel, net zoals gisteren. Als we klaar zijn met eten neemt Robert ook plaats aan onze tafel. Hij verteld over The Red House, en dat het meer is als slechts een hotel. Robert wil ook de mensen van het dorp helpen, en doet veel voor het sociale leven in het dorp. Hij verteld ook dat hij bang is dat hem niet meer de tijd wordt gegund om zijn project af te maken. The Red House moet nog groeien, omdat met de huidige grote niet echt geld verdiend kan worden. We hebben het over de boeken die hij geschreven heeft, en over de dingen die hij gedaan heeft en nog steeds doet. We hebben Robert leren kennen als een gedreven vriendelijke man. Een man met een missie. Een missie waarvoor hij waarschijnlijk niet de tijd krijgt om hem af te maken.
Donderdag 10 augustus, maar we komen terug!
Vandaag staan we vroeg op. We moeten om 8:30 met de boot mee die ons terug zal brengen naar het vliegveld van Kulusuk. Eerst ontbijten we nog in The Red House. We betalen onze rekening, en laten nog wat geld achter voor de stuurman die ons rond het eiland heeft gevaren. We hebben toch wel medelijden met wat hem is overkomen, en weten niet hoe we hem anders kunnen helpen dan met een kleine financiële bijdrage. Dan nemen we afscheid van Robert, en zijn steun en toeverlaat Ingrid, en lopen terug naar het appartement waar Peter ons zal ophalen. Uit de huiskamer horen we de Canadese man zeggen “bad news for travelers, bad news for travellers” Op CNN is het nieuws dat in Engeland 24 mensen zijn gearresteerd die van plan waren om 11 vliegtuigen op te blazen. Dat is natuurlijk vlak voordat jezelf moet gaan vliegen niet fijn om te horen. We verwachten echter niet dat terroristen de luchthaven van Kulusuk zullen gebruiken voor hun acties. Ten eerste is Kulusuk redelijk onbekend, en daardoor zou het opblazen van een vliegtuig van Air Iceland waarschijnlijk weinig indruk maken. Om 8:30 staan we bij de boot, en varen we terug naar Kulusuk. Het is bitter koud, en al snel halen we de mutsen dassen en handschoenen tevoorschijn. Het is in ieder geval droog, en we varen door een mooie omgeving. We snuiven de frisse Groenlandse lucht in, en genieten van de vele ijsbergen. De stuurman helpt ons met het uitladen van de bagage uit de boot, knikt gaat terug in de boot en vaart weg. We zeulen met onze bagage terug over de zandweg die ons naar het vliegveld brengt. Gelukkig hebben we genoeg tijd, en met de nodige rustpauzes komen we ruim op tijd aan op Kulusuk Airport. We checken in, en raken aan de praat met een aantal Nederlanders die een wandeltocht hebben gehad op Groenland. Aan de ene kant klinkt het erg aanlokkelijk, maar de tocht is ook wel zwaar. Vooral als je vaak met slecht weer te maken krijgt. Het praten dood de tijd, en voordat we het weten mogen aan boord van de Fokker 50. De vlucht gaat gepaard met de nodige turbulentie. Na ongeveer twee uur vliegen zet het vliegtuig ons aan de grond op een koud en nat IJsland.
Groenland en zijn bewoners hebben een enorme indruk op ons gemaakt. Ik wil er in ieder geval nog graag een keer terug komen. Mocht je ook naar Groenland gaan kunnen we in ieder geval “The Red House” van harte aanbevelen.