Woensdag

Voor vandaag staat een wandeling richting het noorden van de Chapelle de Notre Dame op het programma. Het is mooi zonnig weer. De belofte van een mooie dag. Het zonnige weer is na een half uurtje wel bekeken. Dikke mistwolken trekken langs de witte krijtrotsen omhoog en beperken ons zicht. Zo nu en dan trekt de mist even weg en gunt ons een blik op wat we vandaag eigenlijk wilde zien. In de hoop dat het beter wordt lopen we toch verder langs de kust waar ik het qua fotograferen moet doen met een enkele meeuw, soms een koppeltje meeuwen en zo nu en dan een stukje van de krijtrotsen.

 

 

We hebben al een stukje gelopen als we de achterkant van een bord in het vizier krijgen. Het kan bijna niets anders dan een informatie bord zijn. Zodra we de voorzijde kunnen aanschouwen staan we voor een raadsel. Achtu, Lebensgefa, es ist Stren, Dange, ease rem. Komplete abracadabra dus, maar we kunnen er uit ventileren dat er ergens iets gevaarlijk is. Maar wat? Zitten hier wilde dieren? Ligt er ergens een sluipschutter op de loer, kan hier ieder moment de hemel naar beneden vallen? We vervolgen ons pad, maar de onbezorgdheid is wel verdwenen.

Pas als ik er bijna over struikel zie ik dat de kliffen van Étretat ook worden bewoond door slangen. Even heb ik het idee dat ik die kruipertjes hier mooi op de foto kan zetten. Helaas. Ze zijn nogal schuw uitgevallen en op het moment dat ik de camera durf te richten verdwijnen ze tussen de hoge graspollen en waarschijnlijk in één van de vele holletjes die ik nu plotseling gewaar wordt.

Als we beseffen dat de mist hardnekkiger is dan onze wil om terug te keren draaien we om en gaan we terug naar een van de vele kliffen met een boog. Het moet ondertussen laag tij zijn, en wie weet verdwijnt de mist net lang genoeg om een mooi sfeerplaatje te schieten.

Ik vind dat de mist vaak wel iets toevoegt aan een landschap. Vooral bij de krijtrotsen heeft de mist als we aankomen een toegevoegde waarde. In plaats van een krijtrots die je nu eenmaal niet erg creatief in beeld kunt krijgen, het is namelijk toch gewoon een krijtrots zorgt de mist voor een mooi en mysterieus sfeertje. Ook een doorkijkje waar de zon een diffuus lichtje doorheen schijnt geeft aan het geheel een extra dimensie.

 

Als we vlak bij de kapel zijn zie ik een verschijnsel dat ik nog maar één keer eerder zag. Een mistboog. Een mooie boog wordt door de zon geprojecteerd tegen een blauwe lucht. Een mistboog is hetzelfde als een regenboog, alleen omdat de druppeltjes een stuk kleiner zijn en daardoor de kleuren elkaar meer overlappen krijg je een witachtige boog. Een mistboog is ook een stuk kleiner dan een regenboog.

Ondanks de mist lopen we toch nog maar even naar de Naald, L’Aiguille. De hoeveelheid mist is net voldoende om toch een interessant beeld tevoorschijn te toveren. Het aantal varianten op het onderwerp is wel beperkt zodat we al weer snel enigszins strompelend over de rotsachtige kust terug kunnen wandelen naar onze auto.