De Høgfoss
We ontwaken een klein stukje van de doorgaande weg langs een zandpad. Volgens de app die we gebruiken voor het vinden van leuke overnachtingsplekjes ligt er vlakbij deze plek nog een mooie waterval.
We hebben al veel watervalletjes gezien die deel uitmaken van dezelfde rivier waarlangs we gisteren een tijdje hebben gereden. We vermoeden dat het niet zo’n spectaculaire waterval is, maar Ans besluit toch maar even te gaan kijken. Even later komt ze enthousiast terug met de mededeling dat ik ook maar even moet gaan kijken.
Ik pak mijn camera en loop naar de waterval, waar ik aangenaam verrast word door de schoonheid van deze vrijwel onbekende plek. Een uurtje later pak ik mijn spullen in, want er staat voor vandaag nog een stevige wandeling op het programma.
Gygrestolen
Vol goede moed beginnen we aan de wandeling naar Gygrestolen, een rotsformatie die in één adem wordt genoemd met de saga van Gygra. Gygrestolen was de plaats waar Gygra zat toen ze in dolle woede grote rotsen naar Gårakirkja gooide, toen het christendom daar kwam. De legende zegt ook dat de stoel zal uitbarsten in Uvdalstjønna en dat dit het einde van de wereld zal aankondigen. De formatie ontstond in de ijstijd.
De wandeling is zwaar, maar niet te zwaar. De route is vooral erg nat. Onlangs zijn er delen van het pad omgelegd omdat hele stukken door regen onbegaanbaar zijn geworden. Op plaatsen waar het pad te steil is, hangen touwen om net dat beetje extra ondersteuning te bieden. Hoewel het zonder deze touwen ook wel zou kunnen, maken we zeker gebruik van deze hulpmiddelen. Na eerst door een donker bos te hebben gelopen, komen we langzaam in een meer open stuk, en bestaat de ondergrond voornamelijk uit grote stukken rots, waarover het makkelijker lopen is dan over de vele boomwortels.
Eenmaal op hoogte is de koude wind onze grootste vijand. Enigszins bezweet van de lange tocht naar boven, koelen we snel af. Het tempo gaat omlaag om het zweten binnen de perken te houden.
De bestemming bereikt
Na twee uur wandelen en klauteren liggen de Gygrestolen aan onze voeten. Een mooie en bijzondere rotsformatie die ons meteen de vermoeidheid laat vergeten. Het is niet enkel de rotsformatie die de wandeling de moeite waard maakt; het hele uitzicht over de vele heuvels is spectaculair. Nu hebben we ook geluk met het weer, op de wind na, en is het extra genieten.
Het is ook een geweldige plek voor onze lunch, en die nuttigen we laag bij de grond op een plekje waar we een klein beetje beschut kunnen zitten voor de wind die hier van alle kanten lijkt te komen.
Tijd voor de afdaling
Na de lunch is het tijd om afscheid te nemen van Gygrestolen. De wandeling naar beneden is nog een stuk steiler dan de wandeling naar boven. Voorzichtig dalen we af, waarbij het soms zoeken is naar de handigste route. We blijven tijdens de afdaling genieten van het uitzicht, maar kijken is stilstaan, want een misstap is zo gemaakt. We volgen nog even een bordje richting Maurknatten, waarvandaan de rotsformatie van onderaf te zien is. Ver kunnen we niet komen, want de grote rotsen die Gygra hiernaar beneden heeft gesmeten, zijn bijna niet te beklimmen. Ik zoek nog even in Google Translate wat Maurknatten zou kunnen betekenen. De vertaling zal niet accuraat zijn, want als vertaling krijg ik “De Mierennachten.”
Een moment van onoplettendheid
We vervolgen onze weg naar beneden, en de vermoeidheid begint bij mij toe te slaan. Het is niet meer genieten van de omgeving, maar aftellen van het aantal nog te lopen meters. Een moment van onoplettendheid, en mijn linkervoet slaat om. Een hevige pijn schiet door mijn voet, en even later lig ik languit langs de kant van het pad. Even wordt het zwart voor mijn ogen, en ik hoor mezelf vloeken. Ik kan niet anders dan even blijven liggen om bij te komen en de eerste pijn te laten zakken. Ans maakt voorzichtig mijn schoen los, trekt mijn sok uit en laat wat koud water over mijn voet vloeien. De verkoeling voelt goed, maar ik heb even niet het idee dat ik nog verder kan lopen. Het is nog 800 meter naar de auto, maar voor mij zouden het op dit moment net zo goed 800 kilometer kunnen zijn.
Na een paar minuten helpt Ans mij weer in mijn sok en schoen, en langzaam krabbel ik overeind. Staan op mijn voet is pijnlijk, maar het lukt, en langzaam, met mijn statief als wandelstok en de arm en schouder van Ans als ondersteuning, strompel ik verder het pad naar beneden.
Als we na een eeuwigheid bij onze camper aankomen, trek ik mijn schoenen uit en neem de schade op. Mijn rechterenkel is al flink opgezet. Ik baal enorm, want er staan nog wandelingen op het programma. De komende dagen zullen we het rustig aan moeten doen.
Mooi verslag….ja die enkel….Leeftijd?
Inderdaad, enkel de leeftijd 🙂
Je vraagt wel veel aandacht van Ans, dit kan ook op een andere manier Gerry.
Eerst thuis een teek, nu je enkel wat als je geraniums gaat kweken daar achter gaan zitten en naar Ans zwaaien. Ook een vorm van aandacht maar minder belastend voor Ans.
Nee het is eigenlijk gewoon K U . Hopelijk valt het allemaal mee en kun je vlug weer rond. Veel sterkte en beterschap samen, maar ondanks alles probeer het plezier er in te houden
Het gaat al best weer de goede kant uit. We wandelen alweer, maar dat lees je in de volgende blog!
Wat een pech Gerry!!
Shit wat vervelend zeg, en wat een pech. Hopelijk gaat het snel beter met je enkel. Veel sterkte en beterschap gewenst.
Wel een bijzondere rotsformatie.
Dank je wel. Gaat al best vooruit!
Hè wat een pech en balen! Beterschap en rustig aan!
Mooie omgeving en jullie hebben het getroffen met het weer.
Hoop dat het over een paar dagen iets beter gaat, sterkte
Ik zou er toch een dokter naar laten kijken. Beterschap en ik hoop dat jullie verder kunnen gaan met genieten.
Een dokter kan aan de buitenkant van de voet toch niets zien. Die zal zeggen, in beweging blijven en op tijd rusten. Wat dat betreft had ik ook wel huisarts kunnen worden. 🙂 Maar ik kan er op staan, dus ik denk niet dat er echt iets kapot is. Ondertussen kan ik al best weer een paar kilometer lopen.
Ken dar, moment van onoplettendheid. Zag een bloembakje van 6 x 6 meter niet staan. Bam. daar lag ik met een gebroken heup. Vierdagen Parijs werden er voor mij 9…………………..weliswaar in het ZKH. Altijd leuk Frankrijk…………not. Beterschap
Ken dat, moment van onoplettendheid. Zag een bloembakje van 6 x 6 meter niet staan. Bam. daar lag ik met een gebroken heup. Vierdagen Parijs werden er voor mij 9…………………..weliswaar in het ZKH. Altijd leuk Frankrijk…………not. Beterschap
We hebben in ieder geval iets gemeen. We zijn beide brokkenpiloten 🙂 Gelukkig gaat het herstel bij mij wel iets sneller, en heb ik geen ziekenhuis van binnen hoeven zien.
Wat een pech op zo’n prachtig moment met zo’n mooie belevingen
Hopelijk gaat de schade en het ongemak meevallen en kunnen jullie verder genieten van deze mooie rondreis
We genieten nog steeds met volle teugen. De wandelingen zijn wat korter, en wat pijnlijker, maar we vermaken ons prima. We gaan ons enkel door een verzwikte enkel niet uit het veld laten slaan.
Gerry, Ans,
Mooi en leuk verslag.
Leeftijd en even niet opletten, zijn geen goede ingrediënten.
Hoop dat je na even rust toch verder kan.
Ondanks deze tegenslag blijf genieten.
O o o doen jullie dat altijd; elkaar afwisselen?
Veel sterkte Gerry. Ik hoop dat het meevalt en dat jullie nog mooie wandelingen kunnen maken .
We zijn alweer aan de wandel. Het herstel gaat best snel. Ik denk dat we het drie dagen wat rustiger aan gedaan hebben, en ik kan alweer best een stukje lopen.
Wat een pech, gelukkig was je niet te ver weg. En heel fijn dat Ans goed voor je zorgt.
Ja, dat komt wel goed. We zijn alweer aan de wandel, zei het met een wat dikke enkel en wat blauwe plekken.