We onderbreken de rit naar huis regelmatig met kleine uitstapjes zodat de 2500 kilometer die we nog moeten rijden een beetje breken. Soms zetten we de auto aan de kant voor een kopje koffie, een sanitaire stop, tanken of nog wat boodschappen te halen. Maar de mooiste stops zijn de stops waar we gewoon even genieten van een mooi stukje natuur.
De Formofoss die we op de heenweg hebben overgeslagen is een van die stops die zozeer de moeite waard is dat we blij zijn even te hebben gestopt. Je zou daar de hele dag kunnen blijven zitten en steeds weer inspiratie weten te vinden voor een ander soort foto.
Een oud fotogeniek stationsgebouwtje is natuurlijk ook een welkome stop vooral door het perron dat door een grote plas water een mooie weerspiegeling van het huisje weergeeft.
In de avonduren als we op zoek zijn naar een plekje voor de nacht verlaten we de E6 en vinden een goede plek bij de ruines van het oude klooster Munkeby. Door de ondergaande zon wordt dit ook een onvergetelijke kampeerplek.
Nog 1 hele dag Noorwegen.
De laatste dag willen we natuurlijk mooi afsluiten. Een wandeling bij Åmotan. Hier komen 7 rivieren bij elkaar waarvan drie hiervoor gebruik maken van een waterval. Omdat we nog niet weten of we de hele wandeling willen doen lopen wij in tegenovergestelde richting dan aangegeven in onze wandelgids. Op die manier komen we eerst bij de meest spectaculaire van de drie watervallen die nu nog wel maar straks niet meer in de zon zal liggen.
Onder de indruk van de mooie waterval lopen wij verder en staan al snel bij het pad wat in de gids wordt omschreven als een steile daling. Voor ons dus een steile klim. Het is maar goed dat we niet weten waar we aan zijn begonnen. Over een lengte van ongeveer 1300 meter stijgt het pad 300 meter. De rustpauzes volgen elkaar dan ook steeds sneller op en we zijn blij als we na deze klim weer bijna horizontaal mogen wandelen.
We staan nog stil bij een stuk bos waarvan in onze tien jaar oude reisgids wordt vermeld dat het zwarte mos dat in de takken hangt nog een gevolg is van de zure regen wat in de jaren 70 en 80 nog ongeveer de ondergang van de hele mensheid zou gaan betekenen maar wat gelukkig al snel werd vervangen door het gat in de ozonlaag waardoor we allemaal enge bulten zouden gaan krijgen maar wat het uiteindelijk ook niet redde en dat in onze moderne tijd is ingeruild voor het broeikaseffect zodat we uiteindelijk allemaal door de grote hoeveelheid smeltwater van gletsjers, noord- en Zuidpool gewoon zullen verdrinken.
Gevolgen van zure regen
De laatste (eigenlijk de eerste) waterval van deze route is alleen van grote afstand te bewonderen. Dichterbij komen is waarschijnlijk al bijna een dagwandeling op zich. Ik schiet nog enkele plaatjes van dit stukje natuurgeweld en stop dan de camera weg.
Nog twee dagen zullen we voornamelijk autorijden waarbij we nog een overnachting hebben op ongeveer 70 kilometer ten noorden van Götenborg in Zweden. Daarna nog een dagje waarbij we bij de Öresund brug de oversteek maken naar Denemarken, Duitsland doorkruisen waarbij we natuurlijk in Hamburg in de file staan bij de Elbtunnel om vervolgens midden in de nacht thuis aan te komen waar we na een warme douche snel ons bed in duiken.
We kunnen terug kijken op een fijne tijd in Noorwegen.
Noorwegen, het land met de eindeloos lange wegen, met zijn prachtige bergen, met een ontelbaar aantal kilometers aan tunnels, het land met de vele ferry’s, het land waarin bumper kleven voor vrachtwagenchauffeurs een examen onderdeel lijkt te zijn, het land met de vele bruggen, het land met azuurblauwe rivieren, het land met veel gletsjers, het land met te dure brandstof, het land met verpletterend mooie watervallen.
Noorwegen het land dat zo mooi is dat de zon in de zomer weigert onder te gaan.